کد مطلب:152349 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:170
بچه ی ناقص الخلقة را به طرف ضریح پرتاب کرد و سالم بازگشت
این قضیه توسط واعظ جلیل القدر جناب آقای حاج سید علی مدرسی یزدی بیان شده است:
در سال 1342 شمسی به زیارت حضرت سیدالشهدا علیه السلام و برادر بزرگوارش، حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام، موفق شدم.
روزی پس از زیارت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام به یكی از خدام حرم آن حضرت گفتم: یك كرامت را كه به چشم خود دیده ای، برایم تعریف كن. خادم گفت: روزی یكی از شیوخ عرب را دیدم كه سواره وارد صحن شد. وی كه بچه ای را در بغل داشت، وقتی به ایوان حضرت رسید، آن بچه را به طرف قبر مطهر حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام پرتاب كرد و خطاب به آقا عرض كرد: من بچه ی ناقص از شما نخواسته ام! من نگاهم به بچه افتاد، دیدم از پا علیل است، ولی پس از مدتی سالم به طرف پدر برگشت! از آن پدر پرسیدم قضیه چه بوده است؟!
گفت: من فرزند نداشتم. متوسل حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام شدم تا از خدا بخواهد كه خدا فرزندی به ما عنایت فرماید. در نتیجه، خدا این پسر را به ما مرحمت كرد. ولی پسر معلول به دنیا آمده بود و همسرم آن را از من پنهان می داشت تا من به نقص عضو وی پی نبرم.
بالاخره روزی چشمم به پای فرزندم افتاد و فهمیدم معلول است. علت آن را پرسیدم. همسرم گفت: از روز تولد به همین نحو بوده است، ولی من وقتی كه او را قنداق می كردم از شما پنهان می داشتم، تا امروز كه این راز فاش شد.
من هم بچه را از همسرم گرفته و به حرم مطهر قمر بنی هاشم علیه السلام آوردم و عرض كردم: آقا جان، من از شما فرزند ناقص نخواستم و او را به طرف حرم پرت كردم و
اكنون شما دیدید كه حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام پسرم را شفا داد. [1] .
در سال 1342 شمسی به زیارت حضرت سیدالشهدا علیه السلام و برادر بزرگوارش، حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام، موفق شدم.
روزی پس از زیارت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام به یكی از خدام حرم آن حضرت گفتم: یك كرامت را كه به چشم خود دیده ای، برایم تعریف كن. خادم گفت: روزی یكی از شیوخ عرب را دیدم كه سواره وارد صحن شد. وی كه بچه ای را در بغل داشت، وقتی به ایوان حضرت رسید، آن بچه را به طرف قبر مطهر حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام پرتاب كرد و خطاب به آقا عرض كرد: من بچه ی ناقص از شما نخواسته ام! من نگاهم به بچه افتاد، دیدم از پا علیل است، ولی پس از مدتی سالم به طرف پدر برگشت! از آن پدر پرسیدم قضیه چه بوده است؟!
گفت: من فرزند نداشتم. متوسل حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام شدم تا از خدا بخواهد كه خدا فرزندی به ما عنایت فرماید. در نتیجه، خدا این پسر را به ما مرحمت كرد. ولی پسر معلول به دنیا آمده بود و همسرم آن را از من پنهان می داشت تا من به نقص عضو وی پی نبرم.
بالاخره روزی چشمم به پای فرزندم افتاد و فهمیدم معلول است. علت آن را پرسیدم. همسرم گفت: از روز تولد به همین نحو بوده است، ولی من وقتی كه او را قنداق می كردم از شما پنهان می داشتم، تا امروز كه این راز فاش شد.
من هم بچه را از همسرم گرفته و به حرم مطهر قمر بنی هاشم علیه السلام آوردم و عرض كردم: آقا جان، من از شما فرزند ناقص نخواستم و او را به طرف حرم پرت كردم و
اكنون شما دیدید كه حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام پسرم را شفا داد. [1] .
[1] چهره ي درخشان، ج 1، ص 483.